Wie herkent het niet, dat in één klap je leven op z’n kop staat. Door ziekte, ongeval, ontslag, scheiding, miskraam of het overlijden van een dierbare. Er zijn tal van voorbeelden die jou ineens doen stil staan dat nieuws als een bom binnenkomt en jouw leven op de grondvesten doet schudden.
Je staat ’s morgens op. Je volgt je dagelijkse ritueel en je voelt je goed. Niets vermoedend, onbevangen, voorbereid op wat je van plan bent of moet die dag. Dan ineens komt het slechte nieuws. Je wereld zakt onder je voeten vandaan.
Overspoeld door ongeloof, verdriet, verslagenheid, pijn en verdoofd door het nieuws.
Het moet eerst bezinken. Alles is ineens stil in je en om je heen. Radeloosheid en machteloosheid overmant je. Gelukkig zit diep in ons een oerinstinct van overleven. Instinctief worden we geleidt, al dan niet op de automatische piloot. Waar we de kracht op dat moment vandaan halen, is altijd een wonder maar langzaamaan komen we weer in beweging en doen we weer wat we moeten doen.
De rollercoaster aan gevoelens waar je doorheen gaat kan ook heel beangstigend zijn. Angst of je het kan dragen, angst of je het redt, angst voor het onbekende van hoe nu verder.
Reddeloosheid op momenten, geen grip meer voelen op je leven. Het leven heeft nu grip op jou.
Het onbekende en niet de helderheid meer hebben en voelen, omdat nu totaal alles anders is geworden in jouw leven. Je hebt de regie niet meer.
Je bent op zulke momenten de emotie. Vertrouw op al die gevoelens, die hebben een functie. Ontken ze niet, laat het maar stromen, want ze leiden jou door het proces heen. Wegstoppen is een vertraging van verwerking. De realiteit is hard en daardoor wil je er ook niet aan. Je wilt het niet geloven dat het jou of je dierbaren is overkomen. Ontsteltenis, boosheid, pijn en verdriet lopen gigantisch door elkaar heen.
De agenda van jouw leven
We kennen allemaal dit soort momenten in het leven, dat het even niet meer gaat. De agenda van jouw leven vervalt. Je leeft puur op je gevoel en de rest moet wachten tot er weer ruimte in je leven komt om het op te pakken.
Vertrouwen
Realiseer je dat er geen tijd voor staat. Dat er geen haast mee geboden is. Het zijn processen waar je doorheen moet. Vertrouw op jezelf, jouw innerlijke kracht en inner-kompas! Vertrouw erop dat de natuur een grote herstellingskracht heeft dat je weer bij jezelf ‘thuiskomt’. Onverwacht is er een nieuw hoofdstuk aangebroken waar je niet voor koos, maar wel doorheen moet. Het was geen vraag, er was geen keuze, maar je zult er wel mee moeten dealen en weer ‘roeien met de riemen’ die je hebt.
Een tijd van accepteren, rouwen dat niets meer is zoals het was.
‘Het is wat het is’, dringt langzaamaan steeds meer tot je door. Het besef dat je verder moet. Hoe moeilijk, bijna ondraaglijk het ook is en lijkt, elk stapje dat je zet in je proces van verwerking is een stapje dichterbij naar een hernieuwd balans in je leven.
Je komt er echt weer. Anders, maar je komt er!
Veel liefde,
