Hart; ‘ik wil dansen vandaag. Dansen op het ritme van de liefde.’
‘Heb ik een ritme?, vraagt Liefde.
Hart; ‘ik ervaar jou als een ritme, 
van intense liefde, vreugdevol, in veel warmte of in weinig tot koel. 
Waarin ik bevangen kan raken in diepe ontroering of waarvan ik kan dansen van extase, in volledige vreugde, dankbaarheid en ook mee in rust kan zijn.
Ik zoek de balans hierin, zegt Hart, in het komen en gaan van
het op en neer deinzen, de schommelingen zoals een bootje op de oceaan. 
Van het ene uiterste als een woeste storm tot een vlak egaal wateroppervlak wat door de zonnestralen wordt aangeraakt die als sterrenparels schitteren op het water.’

‘Dat klinkt heel mooi’, vindt Liefde.
Maar lief Hart, ‘ik ben de liefde in jou en is zo stabiel zoals jij mij wilt ontvangen.
Ik weet dat ik soms angst kan inboezemen.
De grootste onzekerheden kan aanraken.
Jou kan laten twijfelen.
Je grootste kwetsbaarheid kan zijn maar in samenwerking tussen jou en mij kunnen we op elkaar vertrouwen in ons volledige Zijn.
Samen in liefde, jij bij mij en ik bij jou.’

Waarop Hart antwoord; ’daarom hou ik zoveel van jou Liefde. Jij mag er ook altijd zijn, zoals ik voor jou, in volledige essentie in wie we Zijn.’

Veel liefde,