De wereld verandert om je heen.
Niet alleen tastbaar in je directe omgeving maar ook in het collectief voel je veel emoties. Emoties van verdriet, angst, verwarring, kwetsbaarheid, rouw, boosheid, machteloosheid, onbegrip, depressie, demotivatie, protest en vooral ook veel onbegrip naar elkaar. Dat levert heel veel stress op bij mensen.

Het is een zware energie die om ons heen hangt en dat vraagt veel van je om dan in balans te kunnen blijven.

We leven al 19 maanden in conflict met onszelf en met onze omgeving. Niet dat we daarvoor hebben gekozen maar dat is wel gecreëerd. We hebben in ons leven nog nooit met zoveel emoties tegelijkertijd te maken gehad en vooral niet zo langdurig doordat het dagelijks gevoed wordt. Kranten, televisie maar ook als je met familie, vrienden of zelfs als je bij de slager staat te praten gaat het alleen nog maar over een virus, een ‘gezondheidscode’, prikken, angsten en bezorgdheid. We veroordelen en beschuldigen elkaar als we niet voor een QR regime zijn of dat je geen prik wilt uit bewuste gezondsheidskeuze. We hebben nog nooit eerder zo hard tegenover elkaar gestaan. Dat werkt verwoestend en creëert alleen maar meer afstand.

Dat zijn allemaal hele lage energieën die je gezondheid niet alleen emotioneel uitputting geeft maar ook fysieke gevolgen heeft.

We transformeren in hoog snelheid spiritueel maar daarbij is inherent ook dat we veel moeten loslaten en acceptatie komen in wat is. Vooral in wat ons niet meer dient en bewust moeten kiezen om onszelf goed te blijven voeden met wat ons wel een goodfeeling geeft om balans te houden emotioneel.

Mijn week was zo’n rollercoaster. Hele mooie bijzondere ontmoetingen werden afgewisseld met strijd in het onbegrip naar elkaar. Wat mijn energie totaal weghaalde dat we blijkbaar voorbij zijn in het begrip hebben naar elkaar dat we het met elkaar oneens MOGEN zijn.

Het zorgt voor veel verwijdering. Het zorgt ook voor afscheid even nemen van elkaar. Niet dat we daar voor zouden hebben gekozen twee jaar terug maar omdat het nu gewoon even niet anders kan. Omdat conflict, een emotionele strijd is geworden over wie de waarheid spreekt een afbreuk doet aan de verbindingen die je hebt om je heen.

Ik zat vanmorgen te lezen over de fases van rouw. Want zo voelt het, rouw hebben. Het maakt ons verdrietig en het raakt je diep in je ziel en hart dat in je familie tweestrijd is, twee kampen, maar ook met vrienden of zelfs met je kinderen dat je niet meer dezelfde taal spreekt. Iets wat vroeger zo vanzelfsprekend was, zijn we beland in voorzichtigheid, verschuilen we ons achter onze ware gevoelens, drukken we ons emotioneel minder uit of juist niet. Er is veel wrijving onderling. Dat geeft ook veel eenzaamheid onder de mensen. Voelen ze zich buitengesloten, onbegrepen en veel wat dierbaar was valt weg.

Veel mensen in mijn omgeving vechten tegen hun depressiviteit. Momenteel is zelfdoding nummer 1 onder de jongeren. Hoe hartverscheurend is dat. Afgelopen 19 maanden zijn er 8 mensen uit het leven gestapt in mijn omgeving. En voel ik dat dit de komende pittige wintermaanden zich alleen maar verder zal ontwikkelen. Alles wat ooit vanzelfsprekend was, valt heel veel in weg. Men zoekt naar houvast, veiligheid, geborgenheid, begrip en liefdevolle verbinding waarin vreugde heerst en vooral ook naar hoop. Hoop dat het ooit weer goed komt. Hoop dat we weer terug kunnen gaan naar het oude leven waarin we zorgeloos en vrijheid hadden waarin we ons gevoel konden volgen en doen konden in wat wilden.

Denk dat vele hier veel in herkenning kunnen vinden in welke fase je zit in deze tijd, waarin heel veel gebeurd met je. Wat deze wereld van de afgelopen tijd met je doet. Hoeveel emoties het bij je oproept. Laat het allemaal zijn lieve jij. Alles is jouw waarheid in wat je voelt en wat het met je doet. Het zijn lagen van afscheid nemen in wat niet meer kan of wat niet meer is. Verlies van dierbaren. Strijd op de werkvloer of in je kring van dierbaren. Uitelkaar groeien, scheiding en de eenzaamheid in jouw gevecht om overeind te willen blijven.

Gisteravond liet ik mijn week aan mij voorbij gaan en voelde ik me heel verdrietig. Observeerde mijn groots uiteenlopende emoties van deze week. Van pure liefde, warmte, gezelligheid tot onverwachte strijd waarin ik niet in wilde zitten. Ik wil niet tegenover mensen staan dan wel alleen in verbinding, respect, liefdevol en met begrip.

We voeden elkaar teveel negatief. Iets wat ik zie als onnodig. We mogen het echt oneens zijn met elkaar. We hoeven elkaar niet te overtuigen van eigen gelijk of een waarheid waarin we verschillen. Wees in liefde, zachtheid en begrip naar elkaar. Zorg dat verbindingen niet omslaan in strijd want we hebben elkaar nodig in een wereld die hard aan het veranderen is.

Probeer te leven in het NU, geniet van de kleine dingen die er nog wel zijn en kan.

Heb lief, jezelf en de ander. 
Veel liefde,