Een mens kan bijna alles overleven
Zolang ze het einde in zicht ziet
Een depressie is zo verraderlijk
Dat niemand het aan de buitenkant ziet
Het zijn diepe wonden
Onzichtbaar en pijnlijk
Dagelijks een innerlijk gevecht
Dat als drijfzand aan je trekt
Worstelen om niet te verzuipen
In de diepte van de duisternis
Waardoor het onmogelijk is
Het einde te zien van je strijd

Constante gevoel van verdoofd zijn
Gevoelloos voor het leven
Je voelt alles intens
Tegelijkertijd ook weer niets
Verlamd, verdoofd
Het voelt als een zware deken
Jou volledig omarmd
Binnengedrongen
In elke cel en vezel
Je geloof verloren,
In de wereld erbij te horen


 © Esmeralda Hulsman 
24-03-2022